توی آسمون، یک عالمه ستاره هست.
اگه شبای تاریک بهشون نگاه کنی، از زیباییشون شگفت زده می‌شیو رد اشکات روی صورتت خشک می‌شه.
ولی گاهی، ستاره ها دورتر از اونن که دستت بهشون برسه.
گاهی نیاز داری به یه یونیورس سرمه ای که فقط خودت باشیو ستاره هایی که می‌دونی خوشحالت می‌کنن.
پنتاگون اینجاست، برای تو. برای وجود تو. برای خنده هایی که روحیه‌ت رو بهتر می‌کنن. برای حس خوب و شادی ای که می‌دونی همیشگیه. برای اون روزایی که نیاز داری فقط هندزفریاتو بذاریو توی نت های موسیقی غرق شی.
شیش سال از دبیوی ستاره های زندگی من می‌گذره و هر روز بیشتر از روز قبل شیفته‌شون می‌شم. بودنشون برای من نعمته و می‌دونم برای شما هم امیدین که توی بدترین شرایط حالتونو بهتر می‌کنن و باعث می‌شن لبخند روی لباتون بیاد.
بیاید شیش سالگی دبیوی پسرای کهکشانیمون رو جشن بگیریم و تا ابد عاشقشون بمونیم!:)
+دو سالگی وب هم مبارک^^
